สงครามโลกครั้งที่ 2 ชาอูล ออสแลนเดอ (กีซา เรอห์ริก) ชาวยิวฮังกาเรียนที่ถูกทหารนาซีจับตัวไปอยู่ในค่ายกักกันเอาช์วิตซ์ ค่ายที่ถือได้ว่าใหญ่และโหดร้ายป่าเถื่อนที่สุด เขาถูกสั่งให้ใช้แรงงานในแผนกฌาปนกิจ คือการทำลายศพของนักโทษยิวที่ตายหลังจากถูกส่งตัวไปสังหารหมู่ วันนึงขณะที่เขาต้องทำลายเช่นเคย เขาเห็นศพเด็กชายคนหนึ่ง ซึ่งเขาเชื่อว่า คือศพของลูกชายของเขา ชาอูลฝังใจตั้งแต่พลัดพรากกับลูกชาย ว่าตนเป็นพ่อที่แย่ไม่เคยได้มีโอกาสดูแลลูก นี่จึงเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายที่พระเจ้าประทานให้ เขาตัดสินใจขโมยศพเด็ก เพื่อนำไปประกอบพิธีทางศาสนาให้ถูกต้อง แต่ในค่ายกักกันซึ่งมีทหารรักษาการณ์อย่างแน่นหนา ความตั้งใจของชาอูลจึงเดิมพันด้วยชีวิต